از کدوم ؟
در پایان سال تحصیلی دانش آموزانم می گویند :
الحمدلله راحت شدیم کا ر با ایشون تموم شد !
خدا کنه سال دیگه با ما باشن وپایه ی بالاتر رو درس بدن!
بد نبود ،اما خدا کنه دیگه با این معلم (خانوم ، آقا ) نباشیم !
............................................................................................................
آه از زمانی که طفلک بچه های ابتدایی لب به سخن باز نکنن و با نگاه ورفتارشون به ما بگن دیگه حوصلتو نداریم.
آه از زمانی که تو دلشون قند آب بشه وقتی هر دفعه زنگ تفریح به صدا در بیاد و یا زنگ پایان ساعات موظفو بزنن ندونن چی جوری از کلاس خارج بشن .
نکنه ، خدای نکرده کلاس ما از این جور کلاسا باشه ...
می دونم ، برای دلداری خودم میگم آخه اونا لیاقت من معلم دلسوزو ندارن . اما حقیقت چیز دیگه ست و خودم بهتر از هر کسی می دونم که باید تجدید نظر کنم ؛ در کلامم ، روش های تدریسم ، توجه به تفاوتهای افراد و...با همه ی مشکلاتی که بر سر راهمه . آخه خداوند منو مثل همه ی انسان ها بالقوه خلاق خلق کرده و توانایی حل مسأله ودیعه ی پروردگارمه و برای به فعل رسوندنش هم بهم مأموریت داده.
یا علی ، خدا قوت همکار محبوب خدا و خلق ویژه دانش آموزانت
