سلام همکاران محترم

دریافتم یکی از مشکلات بعضی از ما معلم ها اینه که علی رغم میل باطنی مان ، آموزش و پرورش دانش آموزان رو  تفکیک شده نگاه می کنیم وبا توجه به حضور معاون پرورشی و بعضا مربی  پرورشی واختصاص ساعت پرورشی ،  با تقسیم کار در سیستم اموزشی مدرسه بیشتر به موضوعات تخصصی می پردازیم واین  وضعیت در بین معلمان مقاطع بالاتر از دبستان بیشتر اتفاق می افتد. حال آن که قلبا دلمان می خواهد دانش اموزانی با تربیت  ورعایت کننده ی ادب ونزاکت داشته باشیم .

همه واقفیم که حجم کار معلم ، در کشور عزیزمان به دلایل متفاوتی چون برنامه درسی ، کمی ساعت آموزشی اختصاص داده شده ، تعداد کلاس و...زیاد است ؛ اما غافل نیستیم که انسان ماشین نیست که هر زمان به یک بخش آن رسیدگی شود ، بلکه او آمیخته ای از جسم وجان است و پیوسته این دو قسم با هم در تعامل اند تا اتفاقی بیفتد و اندیشه و باور یا نگرشی نیک یا خدای نکرده بدی از او به فعل در آید.

خوب است در هر موقعیتی که هستیم وهر شرایط از تعلیم وتربیت رسمی نونهالان را  درک می کنیم ومشغول انجام وظیفه هستیم؛  فرمایش استاد شهید آیت الله مطهری را به کار بندیم و نرمش ، ورزش و تقویت وبالندگی هر دوبال انسان را در طرح درس هایمان بگنجانیم تا پرواز  واقعی دانش آموزان را به سمت سعادت هر آن شاهد باشیم .

طرح درس ما و اجرای اثربخش آن ، رابطه ی انسان با انسان را می سازد ، رابطه ی او با خالق را می سازد ، رابطه ی او با سایر مخلوقات را می سازد و مهم این که رابطه ی او با خودش را می سازد به طوری که این طرح درس که مشمول  سلام وعلیک ما از بدو ورود به مدرسه تا خداحافظی مان از محیط است با او به خانه می رود ، در بخش خاطراتش ثبت می شود و...وچه بسا هر چند در کنار دانش اموزان در منزلشان نیستیم ولی او با خاطره ای که از هر لحظه با ما دارد ؛ همواره درگیر است و سویی تربیتی می گیرد ودر حال شدن است . 

خدا کند شدن به سبب ارتباط با ما برایش ، شدنی الهی باشد وپر از نشاط و خوش بینی و خودسازی.

        خدا یا دانسته یا ندانسته اگر رنجاندم وآزرده ساختم خاطری را ، ببخشای واسباب بخشایش را در دل بندگانت فراهم ساز.

می گم دوست داشتین به مناسبت محرم یک بار معروف ومنکر را در مسیر معلم بودن خود وارتباطمان با دین و درس وحرفه مان مرور کنیم وارزشیابی کیفی توصیفی خود را در کاربرگی به ثبت برسانیم تا بدانیم به پرونده ی فول معروف در حرفه مان مزین هستیم وبر خود ببالیم ودر صورت مشاهده ی نواقص جبرانش کنیم.